معمولا آبسه پستان در عفونت استافیلوکوکی دیده میشود و با تندرنس موضعی، اریتم و هیپرترمی تظاهر می یابد.
وقتی این آبسه ها به شیر دهی مربوط باشد، در چند هفته اول پس از تغذیه با شیر مادر روی میدهد.
در صورت پیشرفت، عفونت استافیلوکوکی ممکن است منجر به آبسه های زیر پوستی، ساب آرئولار و رترولوبولار شود.
قبلا تقریبا تمامی آبسه های پستانی درناژ جراحی میشدند، اما امروزه قدم اول، آنتی بیوتیک و آسپیراسیون مکرر است. درناژ جراحی برای مواردی است که با آسپیراسیون مکرر و آنتی بیوتیک بهبود نیابند و یا اینکه دلیل دیگری برای انسزیون و درناژ باشد (مانند پاک شدن یا نکروز پوست آبسه).
سونوگرافی قبل از جراحی برای مشخص کردن محدوده جراحی برای تخلیه کمک کننده است.
عفونت استافیلوکوکی تمایل بیشتری برای ایجاد عفونت موضعی دارد و ممکن است موجب عفونت بافتهای عمقی پستان شود، در حالیکه عفونتهای استرپتوکوکی معمولا با درگیری منتشر سطحی تظاهر می یابند. این عفونتها با مراقبت محل زخم مانند استفاده از کمپرس آب گرم و تجویز آنتی بیوتیکهای داخل وریدی درمان میشوند.
عفونتهای پستان ممکن است مزمن باشند و با تشکیل آبسه راجعه همراه شود. در این وضعیت، کشت به منظور شناسایی باسیل های اسید فست، بیهوازی ها و قارچ ها انجام میشود. ممکن است در کشت ها ارگانیسم های نادر شناسایی شود و درمان طولانی مدت با آنتی بیوتیک نیاز باشد. بیوپسی از جدار حفره آبسه در زمان انسزیون و درناژ در بیمارانی که آنتی بیوتیک و درناژ در آنها موثر نبوده باید مد نظر قرار گیرد تا سرطان زمینه ای پستان رد شود.