عوامل خطر هورمونی:
افزایش مواجهه با استروژن با افزایش خطر ابتلا به سرطان پستان همراه است، در حالیکه کاهش مواجهه به آن به نظر میرسد اثر حمایتی داشته باشد.
به همین جهت عواملی که باعث افزایش تعداد سیکل های قاعدگی میشوند، مانند بلوغ زودرس، نولی پاریتی و یائسگی دیررس با خطر افزایش سرطان پستان در ارتباط هستند.
میزان متوسط فعالیتهای ورزشی و شیردهی و عواملی که باعث کاهش تعداد چرخه های قاعدگی میشوند، اثر محافظتی دارند. تمایز نهایی سلولهای اپیتلیال پستان مرتبط با کامل شدن طول دوره بارداری نیز اثر محافظتی دارد. بنابراین سن بالاتر مادر در اولین تولد زنده با افزایش خطر ابتلا به سرطان پستان همراه است. ارتباطی بین چاقی و افزایش خطر ابتلا به سرطان پستان وجود دارد. از آنجایی که عمده استروژن در زنان یائسه از تبدیل آندرستن دیون به استروژن توسط بافت چربی صورت میگیرد، در نتیجه چاقی با افزایش بلند مدت تماس با استروژن همراه است.
عوامل خطر غیر هورمونی:
عوامل خطر غیر هورمونی شامل قرار گرفتن در معرض تشعشعات است. زنان جوانی که برای ابتلا به لنفوم هوچکین باید تحت پرتودرمانی تنه قرار گیرند، خطر ابتلا به سرطان پستان در آنها ۷۵ بار بیشتر از گروه مطابق با سن شان است.
بروز سرطان پستان در بازماندگان انفجار بمب اتمی در ژاپن در جنگ جهانی دوم بسیار بالا گزارش شد که به احتمال زیاد ناشی از جهش هایی بوده که از قرار گرفتن در معرض تابش اشعه حاصل شده بود. در هر دو وضعیت، قرار گرفتن در معرض اشعه در دوران بلوغ (دوره رشد فعال پستان) اثرات زیانباری خواهد داشت.
مطالعات همچنین نشان میدهد که خطر ابتلا به سرطان پستان با افزایش مصرف الکل افزایش می یابد. مصرف الکل سطح سرمی استرادیول را افزایش میدهد.
در نهایت شواهد نشان میدهد که مصرف دراز مدت غذاهای با محتوی بالای چربی منجر به افزایش خطر ابتلا به سرطان پستان با افزایش سطح استروژن سرم میشود.